Tranquila

Als ik op facebook de frustraties lees over treinstakingen of verkeersboetes, dan wordt het mij alleen maar duidelijker: estoy viviendo la vida tranquila aqui! En dat wil niet zeggen dat ik veel vrije tijd heb, nee ik heb er net een werkweek van 40 uur opzitten, maar de atmosfeer en de mensen zijn anders!

Een greep uit mijn Peruaanse leventje van afgelopen week:

• Spaans praten is zalig! Ik had nooit gedacht dat het zo vlot ging lopen en ik op een week al zoveel ging bijleren. Ik versta niet altijd alles, maar ik kan wel al gesprekken voeren...hoera!
• Spaans leren doe ik ook met de boeken van Paulo Coelho, op de markt te verkrijgen in zakformaat voor geen geld. Het leven is hier mooi!
• Los Cachorros is een super leuke organisatie waar ik lekker de ortho uit kan hangen! Heel wat uitdagingen en toffe collega`s. Opvallend: het zijn bijna allemaal mannen! Afgelopen week heb ik vooral ochtendshiften gedraaid in de permanente opvang, waar 5 jongeren zitten. Volgende week ga ik een week op straat werken.
• Ondertussen heb ik al wel wat Belgen en Nederlanders leren kennen dankzij het WK. Ja, ook hier wordt er wat afgesupporterd!
• Mijn thuis is echt jeugdherbergstijl. Door het WK en mijn Franse buren, loopt er hier altijd wel volk rond om samen mee te eten of iets te drinken. (Pintjes zijn hier 650ml!)
• Op het dak is er een hangmat met kei mooi uitzicht over de stad en op de bergen.
• Afgelopen weekend organiseerden Jan en Peter, twee Nederlanders, een Indonesisch etentje. Ik heb echt dingen gegeten die ik nog nooit gegeten had. Binnen twee weken koken ze Mexicaans, yes yes yes!
• Het eten in Peru vind ik maar niks, al dat vlees en bakken rijst erbij. Dus probeer ik een keer per dag maar zelf veel groentjes te eten. Het ontbijt in Los Cachorros is wel de moeite: havermout met broodjes en vers geperst fruitsap. Ja, ik ben fan!
• Straks komt Inge aan, een nieuwe vrijwilligster uit Nederland. Samen met mijn Franse vrienden, Helena en Wladimir, boks ik alvast een etentje in elkaar voor als ze toekomt.
• Mijn weekend kan beginnen: voetbal kijken, teambuildingsetentje met het werk, benefietfeestje van Wari Esperanza (Belgische organisatie) en de stad verder verkennen!

Het leven is mooi!

Het begin van het verhaal...

Er was eens een meisje en dat meisje had een droom...de wereld verkennen en in Zuid-Amerika gaan wonen. Ze nam kleine stapjes om die droom te verwezenlijken: studeren in Spanje en stage in Belize. En toen was ze klaar voor de grote stap: alleen op weg naar Peru!

Daar aangekomen nam ze de bus naar een onbekend en redelijk arm stadje tussen de bergen. Tijdens de busrit, met mooie landschappen en grappige lama`s, besefte ze dat haar droom eindelijk kon beginnen!

Aangekomen in Ayacucho leerde ze haar nieuwe thuis voor zes maanden kennen. Een authentiek stadje tussen de bergen en met smalle straatjes. In een van die straatjes woont ze nu, met twee andere vrijwilligers.

De eerste dag was alvast een groot succes: een bezoekje aan Los Cachorros, Nederland wint de match, met Alanya (de directrice) en haar kinderen naar de dierentuin en een cafeetje!  Een mooi begin van het verhaal....